In de beginjaren 70 van de vorige eeuw moest menig chauffeur er aan wennen, dat de oude vertrouwde werkmap met daarin het werkboekje verdween.
Dat werkboekje, ook wel leugenboekje genoemd, moest plaatsmaken voor de eerste analoge tachograaf.
Vanaf 2006 werd de Digitale Tachograaf verplicht en wederom moest de vervoerswereld wennen aan een aantal aanpassingen en uitbreidingen. Een persoonlijke bestuurderskaart waarvan elke 28 dagen de eigen ritgegevens moesten worden ‘gedownload’ was voor menigeen een nieuw fenomeen. Vandaag de dag is dit voor een chauffeur een vast gegeven en is het gebruik van de digitale tachograaf een vast bestanddeel binnen de (dagelijkse) werkzaamheden.
De digitale tachograaf heeft door technologische ontwikkeling een enorme verbeterslag ondergaan.
Anders gesteld, er kan weer veel meer met het apparaat, dan een aantal jaren geleden.
Hoewel de invoering van die 2e generatie van tachografen enige tijd op zich heeft laten wachten, is toch vanaf het midden van 2019 de intrede van die 2e generatie ook in ons land een feit.